Bouldering w pomieszczeniach – jak to zrobić

Indoor bouldering to styl wspinaczki po sztucznej ścianie, do którego nie jest potrzebny żaden sprzęt zabezpieczający (lina, siedzisko itp.). Poszczególne ścieżki (tzw. „głazy”) wspinacz pokonuje sam, korzystając z własnych rąk, stóp, magnezu i znajdującego się pod nim materaca udarowego. Głazy nazywane są także po angielsku „boulderproblemami”, ponieważ w wielu przypadkach nie wystarczy po prostu wspiąć się po linii prostej, ale konieczne jest wymyślenie konkretnego rozwiązania (tzw. „beta”), aby wspiąć się na głaz.

Dzięki temu, że bouldering odbywa się na niższych ściankach z lądowiskiem z materacem i nie wymaga asekuracji, bouldering w pomieszczeniach stał się obecnie zdecydowanie najbardziej dostępną i „najłatwiejszą” dyscypliną wspinaczkową. Nie musisz organizować sobie partnera do wspinaczki, możesz wspinać się sam. Nie wspominając już o tym, o ile tańszy jest sprzęt do boulderingu niż jakakolwiek inna forma wspinaczki po linie.

Bouldering w pomieszczeniach zamkniętych jest dzisiaj, bez przesady, odrębnym sportem. Większość wspinaczy rzadko lub nigdy nie wychodzi na bouldering na zewnątrz. Ale pierwotnie pomysł był inny. Maszyna do boulderingu w pomieszczeniu miała pomóc w treningu boulderingu na świeżym powietrzu.

Większość głazów krytych ma 4-5 metrów wysokości i oferuje różnorodne profile. Od pionów, ułożonych „żeber”, mniejszych lub większych zwisów, a nawet sufitów. Ściany są usiane sztucznymi chwytami i stupami w różnych kolorach, które tworzą pojedyncze głazy.

Każdy głaz zbudowany jest ze stopni i ładowni tego samego koloru. Niektóre miejsca do boulderingu używają tego samego koloru chwytów/stopni dla głazów o tej samej trudności i tylko chwyty początkowe są oznaczone znakami, podczas gdy inne używają kolorów losowo, a chwyty początkowe są następnie oznaczone znakiem wskazującym stopień trudności głazu.

Wystarczy zacząć z rękami na uchwytach oznaczonych znakiem startu i wspiąć się na górę (ponownie znak). Aby głaz można było uznać za zdobyty, górny chwyt musi być trzymany obiema rękami w sposób kontrolowany.

Aby prawidłowo zamontować głaz, należy trzymać obie ręce na uchwytach, a stopy na stopniach. Zacznij więc od pozycji wspinaczkowej. Podczas wspinaczki możesz wtedy „pozwolić” używać tylko chwytów i stopni w swoim kolorze. Można jednak (i często trzeba) wejść w dowolne miejsce na ścianę lub przytrzymać się krawędzi ściany, albo odepchnąć się od ściany w rogu lub na przykład w rajbasie.

Jednakże chwycenie górnej krawędzi ściany zamiast górnego uchwytu jest uważane za „oszustwo”. Wyjątkiem są głazy, które wspinają się po ścianie.

Przede wszystkim pomyśl o bezpieczeństwie i jeśli zostało Ci jeszcze trochę sił w topie, spróbuj wspiąć się z powrotem na materac. Można oczywiście wykorzystać do tego chwyty i stopnie w różnych kolorach oraz głazy. Często na wewnętrznych ściankach znajdują się także tzw. chwyty malwowe, czyli duże „uchwyty”, które mają neutralny kolor i zazwyczaj są oznaczone strzałką skierowaną w dół.

Każdy skok na ziemię stwarza potencjalne ryzyko obrażeń, zwłaszcza z większej wysokości. Istnieje ryzyko kontuzji kostek, kolan itp. Zawsze staraj się skakać z najniższej możliwej wysokości i z możliwie największą kontrolą.

Czasem jednak nie da się zejść na ziemię lub po prostu upadasz. I że dość często spada na głaz. Ci, którzy nie upadają, wspinają się poniżej swoich możliwości (śmiech). Ale bardzo ważne jest, aby wiedzieć, jak bezpiecznie upaść.

Najbezpieczniej jest zastosować tzw. technikę odwijania. Innymi słowy, wykonaj przysiad i niejako przeturlaj się do tyłu, aby jak najbardziej zamortyzować upadek. Jednocześnie należy przykucnąć i ukryć ręce przed sobą, aby nie usiąść na nich ciałem.

Większość ścian boulderingowych wykorzystuje tę samą skalę trudności, która jest używana do oceny boulderingu na świeżym powietrzu. Stosowana skala różni się w zależności od regionu, w którym się wspinasz. W Ameryce Północnej używa się tzw. amerykańskiej skali V. W Europie częściej stosowana jest skala francuska.

• Skala amerykańska
  Tzw Skala małży zaczyna się od trudności V0, a kończy na obecnie najtrudniejszym do zdobycia poziomie V17
• Skala francuska
  Rozpoczyna się na poziomie 4, od poziomu 5 dodawane są litery A, B, C dla rozróżnienia poszczególnych trudności, możliwe jest także użycie znaku +, np. głaz o trudności 6b+ jest twardszy niż 6b, ale lżejszy niż 6c